I kolejny trening w górach, jak zwykle w stronę Hrobaczej Łąki od strony Kóz. Śnieg sypał już od kilku dni, temperatura była niezbyt przyjemna, no ale jak postanowione, to już nie ma wyjścia ;).
Po zmianie opon na Authory o rzadszym bieżniku znacznie lepiej rower spisywał się na asfalcie, więc dojazd na szlak nie był zbyt wymagający, aczkolwiek zdołał rozgrzać.
Pierwsze wrażenie po wyjechaniu na szlak: za dużo śniegu, żeby jechało się komfortowo. Pierwsze 2 kilometry nie były bardzo wymagające, aczkolwiek trzeba było trochę kluczyć z jednego boku ścieżki na drugi, przez co moje ślady przypominały jazdę pod wpływem ;P.
Kto czasami podjeżdża na Hrobaczą od strony Kóz ten wie, że po dosyć łatwej początkowej ścieżce zaczyna się kamienisty i wąski szlak o większym nachyleniu. I tu niestety już śnieg mnie pokonał. Nad drogą nie było drzew, przez co śniegu było więcej niż wcześniej. I do tego te cholerne kamienie przykryte śniegiem... Szkoda roweru i sił ;).
Trening zakończył się wcześniej, niż planowałem, ale i tak nie było źle. Przynajmniej coś frajdy było podczas zjazdu, gdy tylne koło pięknie się ślizgało i można było jechać bokiem nad skarpą - bezcenne ;D.

Kilka zdjęć:

Postanowiłem w koncu zabrać mojego Terrago w jego tereny - czyli góry. Szykowała się dosyć łatwa trasa, mianowicie - najpierw kilkanaście kilometru nudnego asfaltu aż do Kóz, następnie podjazd pod Hrobaczą Łąkę, stamtąd na Przegibek przez Groniczki, nastepnie Międzybrodzie, przez Hrobaczą i do domu... Proste, nie? ;)
Tak jak się spodziewałem, opony Kendy i asfalt = mordęga na każdym metrze. Miałem jeszcze wtedy pełnię sił, więc nie było aż tak tragicznie. Później zaczęły się lepsze trasy, mianowicie wyjazd spod Kóz na Hrobaczą Łąkę. Moja ulubiona trasa, ekstra widoczki, na dodatek trochę też wymaga od użytkownika roweru ;]. Podjazd okazał się dosyć łatwy, tutaj opony świetnie się spisywały, nawet na oblodzonych kamieniach ( jeszcze ranek był ).
następna trasa to czerwony, a potem niebieski szlak na Przegibek. Najpierw dający frajdę zjazd w dół, przemieszany z płaskimi terenami. W pewnym momencie zbyt strome nachylenie jak dla moich umiejętności, jak i roweru ;). Czyli 20 minut mozolenia się pod górę - dałem rady. Później atrakcja dnia - zapadłem się wraz z rowerem w bagno. Nie pytajcie, jak to zrobiłem, sam nie wiem, ale ktokolwiek był już kiedyś w tych terenach to wie, że co chwila są bagniste kałuże, ktore potrafią rozlać się na całą szerokośc drogi. Całe szczęście, że nie zatopiłem tarcz, bo byłoby wtedy ;). I wtedy skończył się szlak czerwony i zaczął bardzo przyjemny niebieski szlak. Cały czas z górki, droga w miarę łatwa, bez dużych kamieni.
I znów nudny etap trasy. ok. 5, 6 kilometrów po asfalcie aż do Międzybrodzia i drogi prowadzącej na Hrobaczą Łąke. I tu już odczułem, ze z tymi oponami to tylko w teren, bez asfaltu - nie byłem w stanie ujechać nawet 100 metrów, co uznałem za osobistą porażkę ;). Tak więc, muszę to przyznać, ale prawie całą drogę w górę byłem zmuszony prowadzić rower... Niestety, zdarza się ;]. Po wyjechaniu ( a raczej po wyspinaniu ;) ) na szczyt, przyjemny i szybki zjazd w dół i prosto do domu, byle do jedzenia ;D.
Rower spisywał się w tych warunkach znakomicie. Przerzutki zmieniały się gładki, nawet po owym podtopieniu. Hamulce sprawnie działały, jedynym dyskomfortem ( w moim odczuciu ) jest to, iż manetki były delikatne, co będę musiał zmienić, bo nie mam dużego wyczucia ;).

PS: Miały być też foty, jednak aparat się zbuntował, a dokładniej baterie, które padły po pierwszym zdjęciu - złośliwosc rzeczy martwych ;).
PS2: Dystans jest orientacyjny, bo licznik też odmówił posłuszeństwa. Zaszkodził mu chyba deszczyk z soboty.